Ik ben Marzouka Boulaghbage, bestuurslid bij Al Amal. Sinds de coronacrisis is uitgebroken, is mijn dagelijks leven totaal veranderd. Elk uur van de dag word ik wel 30 keer geappt en gebeld door bewoners uit de regio Utrecht die eenzaam, angstig of te kort hebben aan eten en behoefte hebben aan een luisterend oor of praktische hulp.
Ik heb zelf door mijn jarenlange werk in Utrecht een groot netwerk in diverse wijken van de stad opgebouwd. Dit netwerk weet mij goed te vinden. Toen mijn telefoonnummer echter ook nog eens in een brief van de woningbouwcorporaties (met mijn goedkeuring overigens) werd genoemd, werd ik overstelpt met telefoontjes van ‘nieuwe’ bewoners. Schrijnende situaties kreeg ik soms te horen. Zo belde een oudere vrouw die al zes weken binnen zat, omdat haar kinderen niet wilden dat ze naar buiten ging uit angst voor het virus. Deze mevrouw had veel pijn aan haar gewrichten gekregen omdat zij niet meer bewoog. Ik adviseerde haar om af en toe wel naar buiten te gaan en om vooral in beweging te blijven. Dat doet ze nu, niet naar de supermarkt, maar even een rustig rondje om haar huis.
We merken bij Al Amal dat we via telefonische gesprekken bewoners goed kunnen motiveren en moed kunnen geven. Ik geef mensen tijd en rust om tot hun vraag te komen en dan zoeken we samen naar antwoorden. Ik ben geen psycholoog, meer een luisterend oor. Naast dit luisterend oor bied ik mensen ook praktische hulp bij administratie.
Ik coördineer ook alles rond Voedselpakketten uit het Hart en hiermee zijn we drukker dan ooit. Zowel aanmeldingen als donaties zijn toegenomen. De vrijwilligers verrichten het zwaarste werk: zij doen inkopen en bezorgen alle pakketten! Elk gezin krijgt twee rijk-gevulde boodschappentassen. We werken door heel Utrecht, waarbij we zien dat de jeugd zich inzet om mee te helpen. Al Amal is ongelooflijk blij met spontane donaties van verschillende groepen jonge meiden. Hartverwarmend!
Het Rode Kruis benaderde ons en doneerde 30 cadeaubonnen voor onze gezinnen. Zo prachtig. Onze aanvragen bij verschillende stichtingen voor laptops en cadeaubonnen voor speelgoed zijn allemaal goedgekeurd. “Mijn dochter pakte de cadeaubonnen en verstopte ze onder haar kussen. Zo blij was ze!”, reageerde een dame. Een andere vrouw vertelde mij dat haar man moest huilen toen zij de bonnen in het voedselpakket ontdekten.
Als mensen mij appen dat ik hun ‘moeder’ ben in deze rare coronatijd, dan heb ik daar geen woorden voor. Ik krijg kippenvel en mijn energielevel stijgt. Ik wil mensen moed geven, maar voel mij ook wel eens verloren. Er ontstaan mooie dingen in deze tijd, maar er is ook veel pijn. Ik heb zes mensen in mijn omgeving verloren aan het coronavirus. Dat doet mij veel, maar geeft mij ook strijdkracht. Ik wil overeind blijven voor degenen die mij nodig hebben.
De scholen gaan weer open. Er is blijdschap, maar er zijn ook angstige moeders die hun kinderen thuis willen houden. Ik kan niet garanderen dat er niemand besmet zal raken, maar dat de kinderen naar school gaan, is belangrijk, want ze hebben al een leerachterstand opgelopen. Het is een lastige situatie. Wij geven zo goed mogelijk voorlichting en proberen mensen kracht te geven om door te gaan. We moeten met elkaar blijven praten. Dialoog is de sleutel.
De fysieke groepsactiviteiten bij Al Amal zijn weliswaar stopgezet, maar je ziet dat dit leidt tot nieuwe, creatieve manieren van bij elkaar komen. Onze deelnemers denken actief mee over oplossingen. Van het indelen van ruimtes om alles veilig te laten verlopen als we elkaar weer mogen zien tot online beeldbellen en appen om in contact te blijven.
Tot slot, ben ik natuurlijk ook veel aan het bellen met allerlei instanties. Elke vijf minuten gaat de telefoon en elke minuut komt er een appje binnen. In het half uurtje dat ik aan dit verhaal schrijf, zijn er al 14 nieuwe vragen binnengekomen. Ik ben constant mensen met elkaar aan het verbinden, zeven dagen per week. Ik weet waar hulp nodig is en schakel mensen in die hulp bieden, van bewonersinitiatief, tot Moskee, tot hulp in de wijk.
foto door Ebru Aydin
