Ik ben Karima en werk sinds bijna elf jaar bij stichting Al Amal. Ik heb verschillende projecten gedraaid binnen Al Amal (meidencentrum, Open Huis en Hulp aan Huis) en op dit moment ben ik gezinswerker bij de projecten Tussen Inen De eerste 1000 dagen van een kind. Ik help kwetsbare moeders die ondersteuning en begeleiding nodig hebben, bijvoorbeeld door voorlichting te geven, mee te gaan naar afspraken, informatie over gezondheid en opvoeding te bieden, en er te zijn voor emotionele ondersteuning. Ook werk ik nog mee met het Open Huisin Zuilen en Overvecht.
Normaal gesproken is het contact met mijn cliënten is altijd heel direct, we ontmoeten elkaar fysiek. Dat dat in deze tijd niet kan, is voor iedereen erg wennen. We moeten onze ondersteuning nu via de telefoon aanbieden. Constant zijn wij op zoek naar wat mogelijk is in deze situatie: waar hebben de mensen het meest aan?
In het begin heerste er heel veel angst onder onze cliënten. Nu zijn er vooral veel vragen en onzekerheid. Ik zie dat mensen soms al maanden thuis zitten. Ze horen berichten van familie uit bijvoorbeeld Frankrijk, Denemarken, Marokko of Turkije. Waarom zijn de maatregelen daar anders dan hier? Maak ik de juiste keuze als ik mijn kinderen naar school stuur? Waar is het belangrijk of verplicht een mondkapje dragen en waar niet? Hoe moet het wanneer ik, als moslim, overlijd? Waar moet ik dan begraven worden?
Als vertrouwenspersoon probeer ik zo veel mogelijk informatie aan cliënten door te geven en vooral het ‘waarom’ uit te leggen. Dan check ik of ze het begrijpen en of zij weten wat er van hen verwacht wordt in de anderhalve meter-samenleving. Als dat helder voor ze is, zie ik dat er een last van hun schouders valt. Ik ben een luisterend oor voor hun angsten. Ik geef ze de tijd die ze nodig hebben om alles goed te begrijpen. Sommigen hebben het nodig dat ik meerdere malen per telefoon emotionele ondersteuning bied. Bijvoorbeeld bij het overlijden van een partner aan het coronavirus. En zo komt er ook op mij van alles af.
We proberen zo veel mogelijk het netwerk van mensen in te schakelen. Ik zie ook dat er familieleden en buren zijn die goed kunnen helpen bij praktische zaken, zoals de administratie. Dit gaat erg goed wanneer ik hen daarin aan de telefoon begeleid. Het geeft leden van een gezin zelfvertrouwen wanneer zij vaardigheden aangeleerd te krijgen om gezinsleden of familie bij te staan wanneer dit nodig is. Dat is prachtig om te zien.
De laatste paar maanden heb ik veel telefonische gesprekken met cliënten gevoerd. We kijken ook hoe het gaat nu de kinderen aldoor thuis zijn. Wanneer ik zie dat thuis huiswerk maken en het begeleiden hiervan lastig is voor ouders, betrek ik de kinderen bij ons nieuw opgezette digitaal Huiswerkbegeleidingsprojectwaar zij worden gekoppeld aan studenten die de kinderen en de ouders helpen. Ook heb ik al mijn cliënten gebeld om te vragen of er laptops nodig waren en waar nodig meteen een aanvraag ingediend via stichting Leergeld. Binnen een week waren de laptops er en konden de kinderen aan de slag.
Ik zie het als mijn plicht om mensen in de stad te helpen en ik merk dat mensen mij snel bellen wanneer zij hulp nodig hebben. Mensen vertrouwen mij en dat geeft voldoening. Samen komen we er doorheen!
